Polihymnia i polityka

W książce przedstawiono sylwetki wybranych krytyków i recenzentów muzycznych, którzy działali w Łodzi w okresie nazistowskiej okupacji i czasach PRL. Autor pokazuje, w jaki sposób wpłynęły na uprawianą przez nich publicystykę wydarzenia dziejowe, oficjalne ideologie oraz prądy ideowe epoki. W tle zarysowuje ważne wydarzenia z życia muzycznego oraz omawia działalność aktywnych w Łodzi dyrygentów, m.in. Bohdana Wodiczki, Witolda Krzemieńskiego, Zygmunta Latoszewskiego, Zdzisława Szostaka i Henryka Czyża.

Fragment:

Nasz dom jest typu kawalerskiego, meble–graty i to nawet nie zawsze własne, ale jest fortepian, wiolonczela, gramofon i radio, trzy maszyny do pisania, dużo książek specjalnych, nieraz rzadkich. Grywam na 4 ręce, czasem na dwa fortepiany (nieraz w radio). Zebrało się dość literatury dwufortepianowej, czasem w chwilach wolnych robię układy, np. ułożyłem na dwa fortepiany 6 sonat organowych Bacha i mnóstwo innych rzeczy. Mam tu jedną partnerkę do 4– ręcznej gry i drugą do dwufortepianowej, obie bardzo miłe i ładne. [...] Niestety nie ma możności złożenia kwartetu smyczkowego, bo chwilowo nie ma skrzypków i nawet odstawiłem do kąta wiolonczelę. Zresztą mam tak ciągle terminową robotę, że przeciw swemu usposobieniu i przekonaniu – jestem pracowity – pisał tuż po wojnie z Łodzi czołowy polski krytyk muzyczny Karol Stromenger, w liście do przyjaciela z młodości Agenora Fraendla.